Affınıza Sığınıyorum

                              AFFINIZA SIĞINIYORUM!

   Bugün; her zamankinden farklı olmasaydı eğer, dün başlamış olduğum 4857 sayılı iş kanunu temel maddeleri hakkındaki post serime devam edecektim belki de. Affınıza sığınıyorum çünkü;

• Ben bu sabah farklı bir güne uyandım
• ben bu sabah karanlığın pençesinde kıvranan bir ülkenin sabahına açtım gözlerimi
• Ben bu sabah, insanların birbirlerine gözlerini bile kırpmadan kıyabildiklerini bir kez daha gördüm
• nasıl bir güvenlik zafiyeti içerisinde, aslında ne kadar da şans eseri yaşadığımızı fark ettim
• Hayatı dolu dolu yaşamak için bir dakika sonrasının bile geç olabildiğini anladım
• Acının, insanları değiştirdiğini gördüm.
• Terörün nasıl bir felaket olduğunu, tıpkı zehirli bir sarmaşık gibi güzel ülkemi sardığını ve nasıl kuruttuğunu izledim.

   Ama hepsinden acı bir şey daha gördüm;  

  Benim için dünden farklı olan ve yarından da şüphesiz farklı olacak bu acı günün, bir çokları için her günden farksız olduğunu...

   Gerçekten bu kadar duyarsızlaştık mı? Alıştık mı kayıp vermeye? Bu yüzden mi yapılan açıklamalar hiç kimseye deli saçması gelmiyor? Bu yüzden mi sorgusuz sualsiz bir şekilde Terör İlletini sindirip çekiliyoruz bir köşeye? Ne kadar yazık...

   Dün yarım bıraktığım yazımı bugün tamamlayamadığım için sizlerden tekrar özür diliyorum. Yarım kalan hayatlara ve yarım kalan yüreklere şahit olduğum bugün; bana, bir yazıyı tamamlayabilecek kadar bile enerji bırakmıyor. Eğer söz konusu bu ülke VATANDAŞLARININ can güvenliği ise, BİRLİK ve BÜTÜNLÜK ise, YAŞAMA hakkı ise; ne ekonominin ne siyasetin ne çalışma hayatının ne de bir takım politik hedeflerin hiç bir anlamı kalmıyor.

      Bugün, dünden FARKLI!

Eğer bu günü dünden farklı yaşamazsak; korkarım YARIN, bugünün AYNISI olacak!!!